Logboek Parijs

31 mars 2005
Even was hij hier in Parijs. Hij slingerde wild door trappenhuis. Goede Vrijdag was hij er opeens. Spiderman. Hij verplaatste zich ongezien door het gebouw. Steeds hing hij ergens anders. Waarschijnlijk geholpen door een aantal melige bewoners, want deze Spiderman leek verdacht veel op een speelgoedpop. Heb zo af en toe maar een handje geholpen. Hoe Spiderman een collectieve, anonieme actie teweeg kan brengen. Zouden de verhalen over hem, zijn powers en zijn 'netwerkkwaliteiten' dan toch waar zijn?
Dinsdag was hij plots verdwenen. Pasen was voorbij. Spiderman was weg. Ergens anders zijn krachten aan het uittesten, of zou een van de vele kinderen in dit pand zich hebben ontfermt over de spinnenmutant?
Tijd voor een derde film over deze stripheld. Spiderman in Paris.

8:53 PM Nog niet verzadigd?


30 mars 2005
L'affiche


Een paar blogs geleden riep ik vrolijk dat er nog geen Frans equivalent is voor de engelse term 'bloggen'. Onzin. Natuurlijk is er een Frans alternatief: Blogue met als werkwoord bloguer. En ik? Ik ben een blogueur. Erger nog, er is binnenkort een blogueurs rendez-vous met als centrale vraag: Paris, blogue-t-il?
Het antwoord is voorlopig niet heel erg hoopgevend. Tot nog toe zijn er 83 aanmeldingen voor de bijeenkomst. Sommige arrondissementen, zoals het 7e, 13e en het 14e hebben zich verzameld in actieve bloggerscollectieven. Maar andere delen van de Parijse slak blijven schromelijk achter. Kijkend naar de aanmeldingen blijken er nogal wat verschillen in de aanmeldingen per arrondissement te zijn. Een ranglijst met het aantal blogs en de bijpassende wijken:

12: ad. 14
8: ad. 20
6: ad. 19
5: ads. 7,15
4: ads. 8,9,12,13
3: ads. 4,5,10,
2: ads. 11,18
1: ads. 3,16,17
0: ads, 1,2,6

Grappig is dat vooral de zuidelijke en oostelijke wijken (meestal net iets minder chiq en rijk en jonger) de meest blogs kennen. De noord/westelijke jant van Parijs is ondervertegenwoordigd. Daar wonen de mensen met geld die geen weblog nodig hebben voor zelf-exposure.
Natuurlijk is dit weinig verantwoord natte vingerwerk, maar de verspreiding van blogs over Parijs is vast niet helemaal toevallig.
Tig verklaringen zijn mogelijk. Ik ben benieuwd naar de meest originele.

8:54 PM Nog niet verzadigd?


29 mars 2005
Om alle mythes maar gelijk door te prikken. Iedereen in Frankrijk die zijn Bac (baccalaureat) haalt kan zich er inschrijven. En een Bac, daarvoor hoef je niet al te veel grijze massa te bezitten. De Sorbonne heeft alleen in het buitenland een goede naam. In Frankrijk is het de uni voor de mensen die toevallig in de buurt wonen.
Maar toch is het bijzonder om er je eerste college te volgen. Eeuwen wetenschapsgeschiedenis kijken op je neer. Vervallen geschiedenis. Dat wel. De Sorbonne heeft een pompeus gebouw, maar niet het geld om te onderhouden. De verf bladdert. De dakconstructie kreunt.
Als je eenmaal langs de portier bent, bedoeld om toeristen buiten te houden, begint een zwerftoch door het immense complex. De ene gang is nog grauwer dan de ander. En je vraagt je af of er ook Fransen studeren. Engels lijkt de lingua franca. Maar ook Italiaans, Spaans en Duits weergalmen.

Na wat vriendelijke verwijzingen kwam ik het lokaal binnen. Twee druppels water met mijn middelbare school. Jaren 30 houten interieur. Immens vast bureau voor de docent. Kasten met glas tegen de achterwand. Ongemakkelijke tweepersoonstafels voor de studenten. Wel handig bij het maken van een proefwerk! Een combinatie van lokaal Groot (voorheen van Erp) en Nelissen. Voor mijn lotgenoten van toen.

Mijn college was niet van een heel bijzonder niveau. Een voorbereid verhaal voorlezen, het kan spannender. De studenten waren vooral gepensioneerden, voor wie de les een speelkwartiertje is. Ze doen niets liever dan met elkaar discussieren. De paar jongere studenten die kwamen om iets te leren vergetend...

De Sorbonne is indrukwekkend, maar het wordt tijd dat Zij zich aansluit bij het grote gilde der bedelaars. Een flinke opknapbeurt, fysiek en mentaal kan geen kwaad.

10:28 PM Nog niet verzadigd?


24 mars 2005
Een Blog als de mijne. In het Frans is er nog geen eigentaals alternatief voor uitgevonden. Dus heet een webdagboek voorlopig nog gewoon Blog. Dat zal binnenkort vast veranderen. Want het is hier een een rage. Vooral onder scholieren. Meer dan 50% heeft een eigen log of lift met die van anderen mee.

Bloggen heeft iets dubbels. Het is een manier van schrijven die heel snel intiem wordt, omdat je schrijft wat je hebt beleefd. En omdat je wel ongeveer weet wie er aan de andere kant van het scherm meelezen. Denk je. Maar uiteindelijk kan de hele wereld, mocht zij behoeftig zijn, over je schouder meekijken. Ik houd dat bij het schrijven altijd in mijn achterhoofd, dus wat jij nu leest is al door tig filters gegaan en al vanuit de hoofden van verschillende lezers bekeken. Wat rest is de schijn van intimiteit. Wat ik schrijf is waar, maar bij lange na niet echt.

Nee, dan de bloem der Franse natie. Zij zijn onbevlekt intiem op het net. Alles wat ze in de gang over de juf zeggen, pleuren ze ook op internet. Maar oprechtheid wordt niet geapprecieerd in deze wereld.

Een stuk of 12 leerlingen zijn in de afgelopen maand van school getrapt omdat ze hun leraren beledigden op het net.

Ben er niet uit of dat terecht is. Is internet wel echt publieke ruimte waar je je aan fatsoensnormen te houden hebt? Misschien is internet toe aan een herdefinitie. Het is eerder een enorme stad waar je als cyberkundige wel zo'n beetje weet welke huizen wel en welke huizen niet voor jou bedoeld zijn, ook al zijn de deuren niet expliciet op slot. In dat geval getuigt het van een ongezond voyeurisme dat leraren sites van hun leerlingen bezoeken.

In Frankrijk is de discussie geopend. En in Nederland? Misschien kan Balkenende ook eens een boompje opzetten over netiquette. Wellicht kan hij daar Thom voor inhuren. Die heeft nu toch niets om handen.

5:59 PM Nog niet verzadigd?


23 mars 2005
Theologen zijn bibliofielen. Ik ben een beetje theoloog. Dus een beetje bibliofiel.

Parijs is een paradijs voor boekenliefhebbers. Straten en pleinen vol libraries. Boeken, boeken, boeken. Zoveel boeken, dat je de moed in de schoenen zinkt ooit nog iets origineels origineels te kunnen schrijven. Alles is al op papier gezet en terug te vinden in een Parijse boekhandel. Traditiegetrouw kent ook dit paradijs een giftige appel. De cassiere. Maar haar vriendelijke glimlach die de rekening vergezeld, maakt veel goed. De duivel heeft ook prettige verschijningsvormen.

De overtreffende trap van het Parijse boekenparadijs heet: Salon du Livre. Alle uitgeverijen van Frankrijk een keer per jaar in een hal. Te veel van het goede! Boeken in het oneindige, over alles wat je wel en niet wil weten. Maar niet alleen de boeken, ook het publiek is een belevenis. Een verzameling serieuzen, maniakken, wannabees, yuppen, metroseksuelen, mooie mannen en nog mooiere vrouwen, voor de spiegel gezeten tot in het oneindige, om vooral goed over te komen.

Ik hip? Ga maar eens naar de Salon, daar krijgt hip een nieuwe dimensie.

Het hoogtepunt van mijn bezoek was dat ik plots oog in oog stond met Amelie Nothomb. Een belgisch schrijftster, in Parijs wonend. Een fenomeen. Verkoopt per duizenden. Iedereen loopt met haar weg. Niet veel ouder dan 30 en schrijft ieder jaar een boek. Ik had net in de metro op weg naar de Salon 'Stupeur et tremblements' van haar uitgelezen. En daar zat ze dus. Te signeren. Ik greep naar mijn boek om ook een handtekening te vragen. Maar aan de rand van dit paradijs stonden de engelen klaar om mij de toegang te beletten. Een man met een rood lint, die de rij afsloot. Nee echt niet meer. Amelie had genoeg gesigneerd. De toegang tot het eeuwige geluk werd mij ontzegd.
Ik was maar een beetje teleurgesteld. Op de kaft van mijn boek staat een foto van een niet al te knappe vrouw. Het bleek bij nadere beschouwing Amelie zelf te zijn.

Even voor de goede orde. De Salon is dus eigenlijk een boekenbeurs. Alle boeken zijn nieuw, dus de prijs ook, helaas. Heb me ingehouden. Niet meer dan twee boeken gekocht. Met de uiterste zelfbeheersing. Gelukkig ben ik maar een beetje bibliofiel.

8:55 PM Nog niet verzadigd?


19 mars 2005
Ben vandaag ontrouw geweest. Ontrouw aan Ed. Ed is in mijn hofleverancier. Ed is de prijsvechter van Carrefour. Ed is de Edah van Frankrijk. Ook in logo. Zie En plus?
Maar het Duitse prijsvechtersvirus heeft ook hier toegeslagen. Niet in de vorm van het relatief onschuldige Aldi. Daarvoor ben ik onderhand behoorlijk resistent. Nee, het is de Lidl die op 5 minuten lopen van mijn huis blijkt te zitten. En de Lidl is best een prettige winkel.
Was wel een dilemma. Om in Frankrijk de Duitse economie te gaan sponsoren. Maar voor een student gelden principes niet. Ik eet gewoon tonijn, koop bespoten fruit, dus de Lidl...dat kan er ook nog wel bij.

Was vergeten Jus te kopen bij mijn nieuwe liefde. Ben die maar gaan halen bij Ed. Schuldgevoel? Nee, Ed is nog dichterbij.

8:04 PM Nog niet verzadigd?


18 mars 2005
Ben gister naar Ajax geweest. De tragedie.

Het theater, een aantal oude boerderijen omgebouwd tot cultuurcomplex, stond in Noisiel. En Noisiel is Banlieue. Het was mijn eerste ervaring met de RER, de regelmatige treinverbinding tussen Parijs en haar voorsteden. Ik moest met A4. Inderdaad. Die gaat ook naar Disneyland, maar ik moest er drie haltes eerder uit. That close.

De trein was al een stuk minder blank dan Parijs. In Noisiel nam het percentage nog verder af.

Ik kwam om 17:00 aan in de hoop nog een kaartje te kunnen bemachtigen. Nee, dus. Ik moest wachten totdat de niet opeghaalde reserveringen om 20:15 in de verkoop gingen. Ik had drie uur de tijd om Nosiel beter te leren kennen.

Noisiel is een grote nieuwbouwwijk, met nogal wat ruimte voor groen en op ieder straathoek een groepje opgeschoten jongeren. Ik had nogal wat geld op zak en naarmate het donkerder werd, ging me minder comfortabel voelen. In Noisiel is heel weinig te beleven. Er is een park voor gemeenschappelijke activiteiten, wat een aantal stelletjes wel erg letterlijk opvatte in de warme, zonnige namiddag. En er is een winkelstraat. Met een Afroshop een supermarche Afrique en een kapper voor lastig krulhaar. De bakker is een chinees en is gespecialiseerd in Brusselse wafels. De restaurantjes zijn turks. Heb bij de Donner-specialist dus maar mijn diner genuttigd. Het was een warme avond en tussen de nieuwbouw, onder een foto van Aya Sofia en met de Turkse TV op de achtegrond wist ik even niet meer of ik in pakweg Sarajevo of Parijs zat. Niet alleen de Mac slaat zijn vleugels uit. Er is ook spraken van een Donner Kebabisering van de wereld. Bekt minder lekker, smaakt wel beter.

Overigens is er ook een inheems Noisiel. Naast de nieuwbouwflats zijn er ook keurige woonerfjes, groen, nieuwbouw, maar wel gezellig, met twee auto's voor ieder huis. En argwanende blanken die ook een gelijkgekleurde student met argusogen nastaren. Het zijn ook deze blanken die s'avonds en masse door de parkjes van Noisiel gaan joggen. De bankjes in de parken zijn van de allochtonen. Zijj kijken toe. Het nut van joggen ontgaat hen waarschijnlijk een beetje.

Uiteindelijk heb ik nog een kaartje voor Ajax kunnen bemachtigen. Mooie uitvoering. Was wel blij dat ik de tekst het stuk al redelijk kende. Frans. Altijd lastig.

10:54 AM Nog niet verzadigd?


14 mars 2005
Een van de vele interessante kanten van oude huizen, is dat ze een boeiend overzicht bieden van de geschiedenis van de stroomvoorziening. Sinds de uitvinding van het stopcontact, de nodige decennia geleden, hebben heel veel systemen van meterkasten, aarlekschakelaars en stoppen de reveu gepasseerd. In de stroomvoorziening zelf zijn verschillende scholen te ontdekken, zoals een Amerikaanse en een West-Europese wijze van omgang met voltages. Stel je bent student uit de USA, dan moet je het nodige meeslepen om je laptop aan te kunnen sluiten op het lichtnet. In Frankrijk hebben ze dan ook nog eens de gewoonte om een geaard stopcontact ook werkelijk een geaard stopcontact te laten zijn, dat willen zeggen een koperen pin in het midden, zodat niet iedere adapter geschikt is.
Ben je tot zover gekomen, dan is het vervolgens hopen dat het lokale electriciteitsnetwerk het ook gewoon blijft doen. Slaan de stoppen door, dan begint een zoektocht langs de meest obscure zaakjes om het juiste vervangende onderdeel te vinden. En dan sta je dus oog in oog met die prachtige geschiedenis, die veel modellen stoppen met zich mee heeft gebracht, zoveel, dat een gewone winkel het niet bij kan houden. Na vier dagen zonder licht in de WC, zijn ze in een achteraf straatje alsnog gevonden.

Overigens waande ik mij sowieso al in de oertijd. Gisteren, op een mooie voorjaarsdag, een beetje rond gelopen bij Parc des Princesses en Rolland Garos, waar ze een waar tennismuseum hebben (22.000 m2, voor de echte hardcore-fans) en in een onoplettend ogenblik met twee schoenen midden in de modder gaan staan. Schoenen onherkenbaar, broek was waarschijnlijk een denim geweest, tas kwam rechtstreeks uit een legertraining. Niets hielp, een flinke spoelbeurt onder de kraan thuis was de enige oplossing.
De terugreis met de tram in een overhip Parijs waar kleding alles is, was minder lichtvoetig.

9:26 PM Nog niet verzadigd?


11 mars 2005
Ze zeggen dat de Parijse metro heel veilig is. Dat geloof ik graag. Je loopt niet het risico om in een onoplettend moment doodgereden te worden door te veel auto's in een te kleine stad. Bovendien is de lucht in het metrostelsel schoner dan boven de grond.

Ben vandaag dus gewoon met de metro gegaan. Maar toch even om me heen gekeken.

9:08 PM


10 mars 2005
Hoera! Ik maak een heuse massale staking mee vandaag. Frankrijk ligt plat. Zoals wel vaker. Maar nu ben ik live getuige.
Bij nader inzien is het een beetje een tegenvaller. De metro's rijden niet en er wordt gedemonstreerd. Alweer...

Deze staking heeft echter wel een pikante dimensie. Op dit moment lopen hier in de stad een paar hoge pieten van het Internationaal Olympisch Comite rond. Of beter gezegd, ze worden van hot naar haar gereden om te laten zien hoe geschikt Parijs is als organisator van de Olympische Spelen. Dat karwei willen ze hier namelijk graag klaren in 2012. Parijs is een van de vijf overgebleven kanshebbers. Ieder nieuwsbulletin besteedt er aandacht aan. De stad hangt vol met posters, stickers, vlaggen, de Eifeltoren is versierd net als heel veel andere gebouwen.

En nu zijn ze bang dat de demonstraties roet in het eten hebben gegooid. Dat Frankrijk nu te boek staat als staakgraag en dus niet betrouwbaar genoeg is om de Spelen tot een succes te maken. 6 juli is de stemming en dan zal blijken over deze vrees bewaarheid is geworden.

Meedoen is belangrijker dan winnen.

9:05 PM Nog niet verzadigd?


09 mars 2005
En gisteren was dus de andere manif. Nu was het werkelijk la Journee internationale des femmes. Het was weer een allegaartje aan actiegroepen. Van de Franse studentenvakbond UNEF die om de een of andere reden het recht op abortus meenden te moeten verdedigen tot seropositieven die om meer aandacht vroegen. Ook de groenen, communisten, prostituees, pro-palestijnen en een katholieke vakbond waren present.
De tocht ging door het 9e en 18e arrondissement. Inderdaad langs de Moulin Rouge en alle andere sexpaleizen. De toch was dan ook georganiseerd door hardcore feministen op leeftijd. 'Tegen de machoman!' 'Het lichaam van de vrouw is niet te koop' ('Dat van de man wel dan?' riep een omstander). Zo hier en daar werd er ook gestopt voor een korte toespraak tegen vrouwenonderdrukking. De manif was duidelijk ideologisch gekleurd. Over de boodschap was nagedacht.
Zondag was het centrale thema laicite als waarborg van universele rechten. Nu ging het vooral om het bestrijden van sexisme. En onder die noemer kwamen een aantal organisaties op voor het recht van vrouwen om zich te uiten zoals ze willen. En daar liepen zij dus ook: de meisjes met een hoofddoek. Het waren er niet heel veel, maar kregen meer aandacht van de pers dan de andere 2000 demonstranten. Ze zijn nogal omstreden en werden in deze demo dan ook min of meer gedoogd.
Vlak voor hen liep een vrouw met een bordje: 'Nee tegen religie, Ja tegen Laicite'. Tijdens mijn LSVb-bestuursjaar proberen we tijdens demonstraties zoveel mogelijk een en dezelfde boodschap uit te stralen. Blijkbaar is ideologische eenheid tijdens een manif in Frankrijk van geen belang. Als je maar de straat op kan.

Op de terugweg viel er plotseling een bos bloemen voor mijn voeten. Van driehoog naar beneden gesmeten. Niet voor mij helaas. Nee, het was duidelijk het teken van een plots beeindigde relatie. Weer een vrouw die zich op Wereldvrouwendag heeft bevrijd van het mannelijk juk!

Viva la revolucion siempre!

10:37 AM Nog niet verzadigd?


06 mars 2005
Tip 1: Op de eerste zondag van de maand is het Louvre gratis te bezoeken. Tip 2: Ga vooral heel vroeg, dan heb je Rembrandt, Vermeer en Hals voor jezelf. Na 11en is er nauwelijks doorkomen meer aan. Het Louvre gaat maar door, dus ik heb lang niet al het moois aanschouwd dat er hangt. Aan Mona ben ik maar niet begonnen. Ik ben hier nog drie maanden.

Na het Louvre volgde een staaltje participerende observatie. Ni Putes, Ni Soumises (NPNS, Geen hoeren, geen onderworpen) had vooruitlopend op Wereldvrouwendag een 'manif' georganiseerd. Een allergaartje aan clubs liep mee. Van groepen tegen de doodstraf, tot organisaties die menen dat de nieuwe Europese grondwet te veel de vrije markteconomie promoot. De opkomst was in mijn ogen niet denderd. Veel meer dan 5000 mensen kunnen het er niet geweest zijn.
NPNS die voor de 2 en een half uur durdende mars van Rebuplic naar Nation verantwoordelijk was, bestaat voornamelijk uit jongeren uit de voorsteden van Parijs. Ze komen met name op voor de vrouwen die onder het mom van religieuze vrijheid onderdrukt worden. Verwijzend naar de universele rechten schrijven ze 'dat geslacht niet je bestemming mag bepalen'. Geen cultuurrelativisme, maar keiharde mensenrechten dus, dat is hun strijd. Onder de strijdkreet 'Respect et egalite, pour les femmes du monde entiers'.
De demo zat verder puik in elkaar, met een grote ballon boven een geluidswagen met behoorlijke boxen, een sambaband, protestbordjes bij tientallen uitgedeeld door NPNS, eigen voorbereiding was niet nodig. Ook grappig om te zien dat er in Frankrijk een hele demonstratieeconomie is ontstaan. Een aantal professionele fluitjesverkopers, verrijdbare hotdogbars die makkelijk van het begin- naar het eindpunt van de demo kunnen worden verplaatst en verder een stuk of wat campers met ander soortig eten en drinken. De ene zijn demo is de ander zijn brood.

Ik heb ook even meegelopen. Heb er ook een mooi paars NPNS bordje aan overgehouden. 'Laicite, Egalite, Mixite' preikt nu boven mijn bed. Voel me een beetje een cultureel antropoloog die met allerlei snuisterijen van de barbaren terug zal keren in eigen land. Maar a la, alles voor de wetenschap.

5:28 PM Nog niet verzadigd?


05 mars 2005
Mijn huisgenoot keek er al niet meer van op, maar het was mijn eerste: een heuse 'mamif', oftwel een demo. Vlakbij ons huis! De eis: mensen zonder permanente verblijfsvergunning moeten een werkvergunning krijgen om zo hun eigen brood te kunnen verdienen. In Nederland is dat ook niet geregeld, maar hier gaan ze er de straat nog voor op. Volgens mijn huisgenoot halen ze hier bij het minste of geringste de protestborden al uit de schuur. Protesteren en staken zijn een Franse ziekte.

Ik was het niet helemaal met hem eens. Voor sommig onrecht heeft niemand oog. Met ingang van 1 maart zijn de postzegels naar de EU 9 cent duurder geworden. De eerse prijsverhoging sinds 2003. Net nu ik hier ben. Geen hond die daar wat van zegt. En om nou in mijn eentje voor het parlement post te vatten is ook weer wat overdreven.

Mensen die kaartje van mij verwachten moeten dus iets langer wachten. Ik moet eerst sparen voor ik een en ander op de bus kan doen.

10:21 PM Nog niet verzadigd?


04 mars 2005
Ben gisteren maar eens op zoektocht naar Parijse islam gegaan. Er is geen ontkomen aan. Dan begin je bij La Grande Mosquee de Paris. Begin jaren 20 gebouwd. Medegfinancierd door de staat die de grond gratis ter beschikking stelde. Het is een gigantisch complex waarin ze zoveel mogelijk cliches uit het Midden-Oosten hebben verwerkt. Een paar mooie tuinen, een badhuis, winkeltjes met een hoog schattigheidsgehalte, een theehuis voor toeristen. Het is een beetje een Eftelingmoskee. Via En plus? onderaan, vind je foto's. Een leuke poging om de islam dicht bij de mensen te brengen, maar het is vooral de Openlucht Museum Islam die je te zien krijgt, uit de tijd dat alles wat vreemd was in het westen nog als Mooi Exotisch werd aangemerkt,

Vlakbij de moskee is een klein arabisch boekhandeltje te vinden: Al Bustane. Ik op zoek naar relevante hoofddoekenliteratuur. De boeken met adviezen voor moslimmeisje lagen hoogopgestapeld. De eigenaar van de winkel vertrouwde mijn interesse niet helemaal en kwam een paar keer vragen of ik hulp nodig had. Nee, ik wilde even ronddkijken. Toch bleek hij vlak bij mij in de buurt allerlei boeken te moeten verplaatsen. Heb toen maar 'Les musulmans dans la laicite' afgerekend, van de 'beroemde auteur' Tariq Ramadan. Een gids gelardeerd met koranteksten voor de moslim in het westen 'waar de vrijheid ongelimiteerd is' en moslimnormvervaging op de loer ligt.

Vandaag heb ik mijn zoektocht voortgezet met een bezoek aan het Institut du Monde Arabe. Een museum opgezet door de Franse overheid in samenwerking met arabische partnerlanden om het onderling begrip te bevorderen. Ook hier vooral aandacht voor de hoogtepunten van de islamitische cultuur. Terecht die nadruk op al het moois uit de moslimkoker, maar een islamromanticisme ligt op de loer. Op zoek dus naar een link tussen toen en nu.

8:43 PM Nog niet verzadigd?


02 mars 2005
voor alle liefhebbers en voor wie komende zomer in Frankrijk is. Het is dus op de eerste woensdag van de maand dat ze de sirenes hier testen. Dat u er niet van schrikt.

9:02 PM


01 mars 2005
Vandaag ging mijn Parijse OV-maandkaart in. Dus ik gelijk enthousiast profiterend naar de halte Anvers/Sacre Coeur gemetro'd. Daar wilde ik via de beroemde trappen van de Square Willette naar de minstens even bekende kerk wandelen.
Het park was dicht. Vanwege de gladheid en ijs waren de trappen bij hoge uitzondering gesloten. De enige schrale troost die mij restte was de gedachte dat het toch wel een voorrecht was deze uitzondering mee te maken. Toen heb ik maar de Funiculaire, het trammtje opwaarts, genomen. Handig, zo'n maandkaart,

Overigens kunnen de waterspuwers van de Sacre Coeur nu officieel omgedoopt worden tot ijsspuwers. Overigens geen gezicht een duivelse draak met ijs uit zijn bek. Alleen daarom al verlang ik naar een hogere temperatuur.

10:16 PM Nog niet verzadigd?

logboek archief
02/2005 03/2005 04/2005 05/2005 06/2005 07/2005