De komende maand loop ik een interne stage in Psychiatrisch Centrum Zon & Schild in Amersfoort. Ik moet de internetmogelijkheden nog uitchecken, maar ik ga ervanuit dat er daar meer geinvesteerd wordt in de patienten dan in ADSL. De komende weken zullen dus naar allewaarschijnlijkheid postloos zijn.
Ik heb een aantal jaren boeken gecorrigeerd voor Uitgeversmaatschappij J.H. Kok, de grote Nederlandse, christelijke uitgever. Die periode ligt gelukkig al een tijdje achter me, want het blijkt een risicovolle bezigheid. Ik ontken iedere betrokkenheid bij het onderstaande bericht dat huisgeboot Tom opmerkte.
'Onbevlekte en onverwelkelijke penis' in bijbels dagboek
KAMPEN - Wie het bijbels dagboek Vernieuw onze dagen van Oswald Chambers (een uitgave van Kok) op 30 december ter hand nam, moest zijn ogen even uitwrijven. Bovenaan de bladzijde staat een nogal vreemde versie van 1 Petrus 1:4: ,,...tot een overgankelijke, onbevlekte en onverwelkelijke penis, die in de hemelen weggelegd is voor u''. Zo herinnert niemand zich deze tekst.
Volgens de bijbelvertaling van 1951, die in het dagboek geciteerd wordt, had daar dan ook ,,onverwelkelijke erfenis'' moeten staan. Een freudiaanse vergissing? Een voor collega's onder elkaar bedoelde grap, die niet op tijd is weggehaald? De wraak van een ontslagen Kok-medewerker?
Volgens Albert de Vos van uitgeverij Kok is de fout ontstaan door de scanner, die het woord erfenis verkeerd 'gelezen' heeft. En die fout is er vervolgens door de corrector niet uitgehaald. De Vos denkt dat de freelance corrector, aangekomen bij 30 december en dus bijna klaar met zijn werk, niet meer zo precies is geweest. ,,Zoiets moet een corrector natuurlijk wel zien.''
Kok gaat de boeken die nog in huis zijn, herstellen. ,,Het is zo stom. Daar moet je wat aan doen.'' De exemplaren hoeven niet vernietigd te worden. De pagina waarop de fout staat, is op de een of andere manier te vervangen, weet Vos.
De hele oplage proberen terug te halen, daarvoor heeft de uitgeverij niet gekozen. ,,Dan krijg je een hoop trammelant'', legt De Vos uit. Hij denkt bovendien dat niet iedere koper per se een nieuw boek hoeft te hebben. Het hangt er maar van af hoe die tegen zo'n fout aankijkt. Wel denkt hij dat juist lezers van Vernieuw onze dagen ,,zo'n woord niet in het boek willen hebben staan''. Die kunnen hun exemplaar voor een herstelde versie inruilen.
De Nederlandse vertaling van het dagboek verscheen in 1980 bij J.N. Voorhoeve. Kok, waar Voorhoeve inmiddels deel van uitmaakt, heeft het vorig jaar opnieuw uitgegeven. Daartoe is het bestaande boek door een scanner gegaan, waardoor de tekst niet helemaal opnieuw hoefde te worden ingetikt. De scanner heeft een foutenpercentage van 1 à 2 procent. Het is aan de corrector om die fouten er uit te halen.
Kok is zo'n drie weken geleden door ,,enkele boekhandelaren'' geattendeerd op de fout in de tekst van 30 december. De moeite voor mensen die erover klagen, is soms ook nog dat ze het gewraakte woord niet durven uitspreken, aldus De Vos. Hij vindt journalistieke aandacht voor een drukfout overigens maar overdreven.
Zo gewoon is die drukfout toch ook weer niet, want Kok gaat er pagina's voor omwisselen, en dat kost nogal wat. ,,Het is een uitzonderlijke maatregel, ja. Zoiets doen we niet bij elke zetfout.''
Ik ben vandaag vanuit de Achterhoek per trein naar Utrecht gereisd. En een stuk of 8 kinderen met mij. Waarom worden mensen niet volwassen geboren? Ik had me voorgenomen te gaan studeren, maar werd om de paar seconden opgeschrikt door gegil, gehol, gebonk enzovoort. Bij ieder station renden de kinderen zovaak mogelijk de trein in en uit...totdat het misging. Ik vond het wel een mooie oplossing, zo was er in ieder geval één kleine terrorist minder. Zijn vader vond het echter nodig om aan de noodrem te trekken.
Ik miste mijn aansluitende trein naar Utrecht, maar verheugde mij op een rustige treinreis zonder kinderen. Het leek allemaal alsnog goed te komen, totdat bij een tussenstation de vader met zijn peuter instapte. Ik wist niet dat het bestond, maar dit was een kind met reisangst. Dat was in ieder geval mijn conclusie uit de half uur durende huil 'wil buiten' 'trein stom'-sessie die het mormel ten beste gaf.
Sinds ik Etre et Avoir heb gezien, stond ik eigenlijk wel positief tegenover het idee later ooit kinderen op te voeden. Nu begin ik accuut weer te twijfelen. Wat nou onschuldige, lieve kinderogen? Osama's in de dop zijn het. Ik heb het komend jaar in ieder geval 1 goed voornemen: geen kinderen.
