Dat wasmachines kapot kunnen gaan van kalkaanslag, weten we. Maar er bestond jaren een gevaar voor een nog veel grotere ramp, terwijl we ons er niet van ons bewust waren. Niemand had ons er ooit opgewezen dat als wasmachines kalkaanslag kunnen krijgen, dat datzelfde ook geldt voor onze kleding. Op geen enkel pak wasmiddel was de waarschuwing te lezen: Wassen kan kalkaanslag veroorzaken. Een wasje draaien...dacht je. Het was gewoon regelrecht je kleding de vernieling in helpen.
Maar gelukkig! Er is nu een wasmiddelfabrikant die dit probleem onderkend en een wasmiddel ontwikkeld heeft om ons te redden.
Of zou hij dit gevaar eerst gewoon zelf bedacht hebben?
Twee onregelmatige werkwoorden. Oftewel de crime van het leraar-zijn: ieder jaar weer dezelde dingen uitleggen.
In Frankrijk zijn er nog duizenden schooltjes waar alle kinderen bij elkaar zitten en er één meester voor de klas staat. Een meester die in het geval van deze film zelfs boven de school woont. Een meester die al 35 jaar met heel veel passie kinderen persoonlijke begeleid op weg naar de volwassenwording.
Etre et avoir is een mooie film. Een ode aan het leraarbestaan. Een blauwdruk van het ideale leven in kleine communes waarin mensen elkaar nog kennen.
Niet voor niets wordt de film gesponsord door de Franse overheid. Een betere en subtielere promofilm voor het leraarschap is nauwelijks denkbaar. Na afloop wilde ik zelfs kinderen.
Ik had me voorgenomen om nog allerlei intelligente dingen te zeggen over de films die ik de afgelopen dagen heb gezien: Etre et avoir en The Hours. Ik heb echter net een half uurtje gevoeltbald samen met mijn huisgenoten. En ik ben kapot. Zelfs te moe om nog links op de zoekn van de bovengenoemde films. Mmm, wellicht toch eens wat mijn conditie gaan doen. Morgen weer een poging...
...ik bedoel wat die films betreft. Voor sporten heb ik morgen te veel spierpijn.
Hommels zijn standvastiger dan bromvliegen. Waarschijnlijk identificeer ik mij daarom meer met hommels dan met bromvliegen. Maar dat is natuurlijk slechts een persoonlijke voorkeur.
Waar ik mijn observatie vandaan haal? Deze dagen staat het raam van mijn studentenkamer steeds wagenwijd open en dan vliegen er nogal eens wat insekten naar binnen. Dat is geen punt. Het grootste probleem voor die beestjes is om het juiste raam te vinden om weer naar buiten te geraken. Insekten hebben de neiging om nogal wanhopig te proberen door glas heen te vliegen, in plaats van het openstaande raam te zoeken. Zeker hommels en bromvliegen gaan dan autistisch tegen het raam opvliegen en maken nogal wat herrie dus ga ik mijn gevleugelde vriendjes dan maar weer even helpen. Bromvliegen hebben heel snel door dat een heen en weer zwiepende Allerhande betekent dat je even wat verder moet vliegen dan je vleugel lang is. Zij vinden dan ook heel makkelijk wel het juiste raam.
De drie hommels daarentegen die ik de afgelopen dagen op mijn kamer had, begrepen het nut van mijn Allerhande niet. Ze probeerden achter de Allerhande om, er bovenlangs en onderdoor alsnog bij het glas te geraken, in plaats van een nieuwe aanvliegroute te vinden die ze weg van de Allerhande en weg uit mijn kamer zou brengen.
Vanochtend had een hommel zichzelf zodanig vermoeid met het proberen te doorbreken van dubbelglasbarriere dat zij uitgeput in een hoekje ging zitten. Ik heb toen maar een beker gepakt, haar voorzichtig gevangen en alsnog het raam uitgekieperd.
Kortom, ik ga voor de hommel. Prachtig die standvastigheid. Je moet alleen oppassen dat het niet je dood wordt.
Is dat nou echt een klote winkel die AH? Ze hebben er in ieder geval voor gezorgd dat mijn maandlasten met 15% omhoog zijn gegaan. Ik kocht zoveel mogelijk voor de halve prijs, maar tegenwoordig geven ze nog maar 35% korting op producten die bijna overtijd zijn.
Toch was ik vandaag mokkend weer bij de Appie H (het blijft nu eenmaal de winkel met het grootste en lekkerste aanbod). Toch mijn grote blijdschap gaven ze er gratis basilicum zaadjes weg, als onderdeel van een Groene Stroom promo actie. Ik ga ze morgen poten en dan kijken of ook echt alle zaadjes opkomen, of maar slechts 35%.
In de Volkskrant van afgelopen weekend de volgende quote: ´Coördinatie in sociale groepen vereist geen speciale cognitieve vermogens´.
Lichtelijk teleurstellend, maar wellicht wel de verklaring waarom Balkenende president is. Hoe zit dit?
Wiskundigen hebben onderzoek gedaan naar de vraag wanneer een groep roofdieren consensus bereikt om op jacht te gaan. Alle dieren zijn uit op het eigen overleven, maar wanneer er voordeel ontstaat door het gezamelijk jagen, dan stemmen dieren hun gedrag op elkaar af. Het individu met de laagste energievoorraad gaat dan functioneren als de gangmaker bij de jacht. Dat beest bepaaalt wanneeer de groep erop uittrekt. Niks niet de grote leider die bepaalt wanneer het tijd is. Nee, dieren letten op de gedragsveranderingen van hun groepsgenoten en stemmen daar hun eigen handelen op af.
Oftwel het individu met de meeste honger is de baas.
Ik denk niet dat onze complexe menselijke samenleving vanuit deze vuistregel is te verklaren, maar wellicht is het vanuit dit perspectief toch interessant om nog eens de dictatuur van S. Hoessein te analyseren. Hoe groot was zijn maaginhoud?
In het kader van de inhoudelijke bijdrage. Het jaarlijkse Kamper studenten cabaretfestival (Kamperfoelie) heeft weer plaats gevonden. Ook al heb ik maar aan een act meegdaan, ik ben twee keer te herkennen op de foto´s.
Het thema van de avond was: communicatieinflatie. Dus onthoud ik me ook maar van verder commentaar.
Gisteren was een beetje een vreemde dag. Ik zat om 4 uur ´s ochtends nog in de kroeg, dus een zinnig stukje schrijven voor de website was een beetje een onhaalbaar ideaal geworden. Vandaag eigenlijk weer te laat, maar goed, nu een goede smoes.
Ik ben naar de Veluwecampagne geweest van Jan Zijlstra. Jan is een oudere, kalende man die grossiert in wonderen. Hij geneest per avond al snel zo´n 200 mensen van allerlei kwalen. Ik ben net bij zo´n genezingsdienst geweest en het viel een beetje tegen. Mensen stellen zich in een lange rij op, Jan zegt praat met de mensen, zegt dat de duivel uit hen weg moet gaan en vervolgens zijn ze genezen. Althans Jan praat net zolang totdat mensen zelf denken dat ze genezen zijn.
Wellicht gebeuren er echt wonderen, maar een groot gedeelte is demagogie, overheersingskracht en goede pastorale nazorg, waardoor de mensen die ´genezen´zijn echt geholpen worden.
Ik zeg dan ook niet dat Jan geen goed werk doet, ik vind het alleen niet altijd even wonderbaarlijk. En het duurt en duurt, al die mensen die persoonlijke aandachtg krijgen. Halverwege zijn we weggegaan en toen stond er nog een hele rij te wachten op genezing.
Toen ik wegging heb ik mijn jas vergeten. Die hangt dus nog in Apeldoorn. Als Jan nog tijd overheeft voor een wondertje...dan wil ik graag mijn jas terug. Hij mag hem ook gewoon komen brengen.
Meer info? Kijk op de site van de thuisgemeente van Jan.
Over het einde van een nandere visionaire man: IKV.
Is dat nou droevig? Ik ben er nog niet helemaal uit. Ik denk dat het inderdaad tijd werd voor een nieuwe generatie, maar het gevaar is dat het IKV met Mient Jan ook al haar morele autoriteit verliest. Het IKV zal dus vanaf de grond af aan weer moeten gaan bouwen aan een eigen positie in het Neerlandsch medialandschap. Dat zal nog wel de nodige moeite kosten.
Een persbericht van 19 mei j.l. Wat een visionair man....
Paus voelt einde naderen
Een dag na zijn 83ste verjaardag heeft paus Johannes Paulus II gezegd dat hij zijn einde voelt naderen. Hij zei dit tijdens een geïmproviseerd deel van een toespraak tot enkele duizenden Poolse landgenoten. Hij zei te weten "dat de dag steeds dichterbij komt, dat ik voor Gods aangezicht zal treden en rekenschap zal moeten geven over mijn hele leven, over Wadowice, Krakau en Rome". De paus zei daarbij te vertrouwen op Gods barmhartigheid.
In zijn toespraak maakte de Heilige Vader een omvangrijke balans opgemaakt van zijn Oostpolitiek in zijn 25-jarig pontificaat. Hij riep Polen nadrukkelijk op toe te treden tot de EU. (KNA)
In de Guardian van afgelopen maandag stond een berichtje over The Matrix. Het idee van de film is dat de aarde eigenlijk bestuurd wordt door supercomputers die de mensen in een waanwereld laten leven. De mens moet uit dit systeem ontsnappen.
Sommigen nemen de film net iets te letterlijk. Zo wordt in een aantal strafzaken tegenwoordig het Matrix-argument gebruikt. De moordenaar dacht dat zijn slachtoffers verbonden waren aan de Matrix en wilde zich van hen ontdoen. Het bekendste voorbeeld van de Matrix-gekte is de Wahington sniper van een aantal maanden geleden.
In hoeverre de rechter dit Matrix-verhaal overtuigend vindt moet nog maar blijken. Maar goed, als een verdachte wordt veroordeeld zal hij dat vast het bewijs vinden van het feit dat de Matrix haar invloed al heeft uitgebreid tot het rechtssysteem...
Zwarte gaten bestaan. Ik had er als KIJK-lezend kind last van, want hoe kon God nu bestaan als er zo´n grote hemel was met zulke rare fenomenen. Er was dfan toch geen plek meer voor God. Ik had er op de middelbare school last van, nadat een voorstellingenreeks van het schooltoneel voorbij was. Ik heb er nu last van. Ik wil graag terug naar Bulgarije. De zon, de drukte, het leven, de mensen. Nou ja, mijn homesickniss is nog niet over...
Zo, ik ben weer thuis uit Bulgarije. Veilig geland op Schiphol. Temperatuur is hier 10 graden lager. Verkoudheid ligt op de loer en eventueel nog andere ziekten: homesickness. Ik mis nu al de sfeer, het land, de mensen en ga zo maar door. Het enige wat er nog rest is de vermoeidheid en een mooie stoofpot van een markt in Sofia. Dat wordt een lekker vispotje! Binnenkort volgen nog de foto´s, maar dat is dan ook alles. Cliche: leven is afscheid nemen. Om met Sonja, haar achternaam worde vermenigvuldigd, Barend te spreken: morgen gezond weer op!
Ik dacht, laat ik verstandig zijn, en wat vroeger iets neerschrijven, misschien komt dat de congruentie wel ten goede.
Nee dus. Vanmiddag om 6 uur sloot de voorzitter dan eindelijk de Boardmeeting. Door drie dagen vergaderen heeft mijn hoofd behoorlijk aan coherentie verloren. Ik denk alleen nog in moties en amendementen op de verschillende policy papers. Dat is een wat ongezonde situatie.
Gelukkig staat hier ergens in deze communistentempel een grote vleugel, die erg helpt bij het jezelf hervinden.
Tenzij er natuurlijk een Bulgaars meisje op de bank bij de vleugel gaat zitten en na afloop zegt dat ze one of her best moments in life heeft gehad, waarna ze diep zucht. Wat kan je dan anders dan zonder goed te weten wat je hier nu weer mee aan moet snel weer wegwandelen.
Hoffelijk met vrouwen omgaan blijft een van mijn mindere kwaliteiten.
O ja, waarschijnlijk is dit mijn laatste boodschap vanuit Boyana Residence. Morgen slaap ik ergens in Sofia en het is maar afwachten of ik dan ergens een compu vindt. De afgelopen dagen heb ik mijn bijdragen vanachter een heus Bulgaars toetsenbord geschreven. Ik had graag nog wat in het Bulgars geschreven, maar mijn Amerikaanse server blijkt die tekens niet te snappen. Wat een imperialistische linguisten zijn die VSers toch.
En weer was het een fijne dag, met echt Bulgaars bier en een hele dag Boardmeeting. We hebben gediscussieerd over nieuwe leden en nieuw beleid van de Europese Studentenvakbond. Eigenlijk niks bijzonders dus.
De afgelopen dagen is mij wel opgevallen dat Bulgaren eigenlijk heel vriendelijke mensen zijn. Een beetje mediterraan gorienteerd. Niet zo stug als de Polen, bijvoorbeeld. Eigenlijk best een aangenaam land om op vakantie te gaan. Bovendien is allees hier relatief goedkoop. Ook altijd fijn voor de ware Nederlander.
En Bulgaarse brandy is ook zeer goed binnen te houden. Totdat je er te veel van op hebt natuurlijk!
O ja, de bergen achter het hotel zijn er nog steeds!
Zo, net klaar met vergaderen, te laat met posten, ik moet nog een aantal amandementen schrijven, minister Colin Powell slaapt hier 500 meter vandaan en ik ben doodmoe.
Leve Bulgarije!
Gisterenavond werd het laat (uur of 3), maar toch vroeg opgestaan. Rustig wakker geworden onder een echt Bulgaarse chloor-douche. Douchen was nodig. We gingen langs bij de Bulgarse president die ons vriendelijk ontving en ons verteldde dat hij zijn land graag transparant wilde besturen. Hij was voor openheid. Daarom kregen wij een rondleiding door het regeringsgebouw. Vreemde invulling van openheid. Wel grappig om met een heus staatshoofd in een wederom erg marmeren en perzische tapijten omgeving op de foto te gaan. Sofia verkend. Vier mooie kerken. Kortom, niet de ideale vakantiebestemming.
Ik verheug me nu al om mijn chloordouche morgenochtend. Dan begint de ALV van de Europese studenten vakbond pas echt!
Vanochtend had de trein vertraging en ik werd voor het eerst in mijn leven gefouillieerd (die terroristenangst begint nu echt uit de hand te lopen), maar toch ben ik nu in het mooie Boyoana Residence, het officiele hotel voor de gasten van de president van Bulgarije in Sofia. Het gebouw is groot en communistisch, met heel veel kitscherige lampen en perzisch tapijt.
De vergaderingen van de Europese Studentenvakbond zijn begonnen, saai. Maar gelukkig kijk ik vanuit mijn met Johan gedeeelde hotelkamer uit op de bergen rond Sofia.
Gelukkig is er hier een tijdsverschil, want volgens mijn compu is het 00:17, maar als ik dit post staat op mijn site 23:17 (hoop ik). Toch leuk om in zo'n andere tijdzone te leven. Qua cultuur, sociaal stelsel en o, ja ook qua tijd.
Ik volg aan de VU een collegereeks over wonderen en er passeren nogal wat wonderdoeners. Ene Joshua uit Nigeria is er zo eentje er is alleen binnen de Evangelische wereld in Nederland de vraag gerezen of deze Joshua wel echt een christelijke wonderman is. Op deze site wordt na uitvoerige studie gesteld van niet. Ook is er de vraag wof je niet op zoek zou moeten naar een Nederlands medium. Maar is Nederland daar wel het land voor? Ja, zegt de auteur.
'Dat Nederland meer verdorven zou zijn dan Nigeria geloof ik niet. Nigeria is niet voor niets een land dat kampt met de grootste aantallen HIV-besmettingen wereldwijd.'
Gelukkig moet ik hier erg om lachen.
Ik dinsdag naar Bulgarije, dus ik weet niet of ik in staat ben om alle dagen te publiceren. Ik ga Sofia in real life ontdekken. Virtueel kan jij dat ook.
Het is in ieder geval lekker weer voorspeld. Gemiddel 28 graden!.
Gisteravond een film gezien die alle andere films overbodig maakt. Na Magnolia wilde P.T. Anderson en romantische, leuke film maken. Plot in het kort: een handelaar die zijn leven lang onderdrukt werd door zijn zeven zussen, krijgt plotseling een harmonium bezorgt. Langzaam leert hij harmonium spelen en vindt hij de weg in de liefde. Heel fijn allemaal.
Op de officiele website is niet heel veel info te vinden. Op de site van Anderson des te meer. Als je de film gaat zien: kijk dan vooral ook even bij: secrets.
Dit seizoen ben ik niet zo heel veel in het theater geweest, maar een van de mooiste voorstellingen die ik heb gezien is Carmen van Toneelgroep Amsterdam. De beelden en de muziek waren erg sterk. Als je deze voorstelling hebt gemist en wil weten met welk tekort je nu door je leven moet, kijk dan hier even.
Netwerk had vandaag een mooie reportage over hoe het is om tegenwoordig Arab American te zijn. Zwaar klote. Iedereen met Arabisch bloed wordt gediscrimineerd en geintimideerd. Mailboxen lopen vol met hatemail.
Maar Amerika zou Amerika niet zijn als er niet naar oplossingen gezocht wordt. Zo zijn daar de 100 zeer politieke antwoorden voor journalisten die tegen prangende vragen oplopen als ze een stukkie moeten schrijven over deze Arab Americans.
Zo luidt een vraag:
92. What about the stereotype pf Arabs as terrorists?
Terrorists of many ethnicities operate all around the globe. High-profile attacks have brought U.S. attention on terrorists in or from the Middle East, and the U.S. State Department has identified many groups with Arab connections. However, it is inaccurate to assume that, because people are Arab or Arab American, they are involved in terrorism or, when an attack occurs, that Arabs must be behind it.
Toch fijn deze kanttekening dat niet alle Arabieren terroristen zijn.
Overigens zitten er meer bevolkingsgroepen in het verdomhoekje. Veel van deze groepen hebben hun eigen journalistenverenigingen, ieder met eigen stylebooks waarin staat hoe je over de specifieke eigen doelgroep behoort te schrijven. Zo zijn er de Hispanics en de Aziaten. Uiteraard hebben ook de galobi´s hun eigen stylebook.
Voor wie meer wil weten voor de verschillende belangenorganisaties voor journalisten: veel links zijn te vinden op de website van de zwarte journalisten club. Uiteraard zijn veel van deze groeperingen weer verenigd in een koepel en zo houdt Amerika zichzelf lekker bezig.
Als je tijd over hebt van interactieve en nuttige websites houdt (Manon!) dan kan je hier wellicht ea vinden.
En hoe heb jij Pim herdacht?
Een dag stilte leek mij wel weer een mooi gebaar.
Bovendien kwam het er niet van om iets te schrijven.
Voor iedereen die mee wil in de geest van Pim is dit een handige stropdas-site.
Voor iedereen die nog eens wil luisteren naar iemand die echt iets te zeggen had:Prins Claus.
Als je de gelegenheid hebt, ga dan naar Russian Ark. Een film die alleen tot zijn recht komt in de bioscoop.
Een filmregisseur komt in de Hermitage van Sint Petersburg terecht aan het begin van de 18e eeuw. Hij ontmoet daar een 19e eeuwse Franse markies (zinnebeeld voor Europa), met wie hij door de Hermitage zwerft. Ze raken verzeild in het leven van Peter de Grote, in dat van de laatste russische tsaar Nicolaas II, in balls, in tentoonstellingen. Kortom, 3 eeuwen russische geschiedenis passeert in 96 minuten. Om de film goed te begrijpen is enige kennis van de russische geschiedenisboekjes overigens wel erg handig. Bereid je dus van tevoren even voor.
De film duurt anderhalf uur en is in 1 keer opgenomen. De film is 1 lange, ononderbroken take, zonder montage. Dat maakt de film heel rustgevend om naar te kijken en een heel erg intense belevenis.
De film is een vat vol herinneringen aan de vervlogen Russische grootheid, het is het verhaal over bij Europa horen en dan toch weer niet. Het is verstilling. Het is de ark van de kunst trots, maar eenzaam drijvend bovenop de golven van de tijd.
Als je de film gezien hebt kun je hem proberen na te spelen op de site van de Hermitage, waar je een visuele tour door het gebouw kunt volgen. De kamers met de nummers 39, 48 en 65 moeten in ieder geval bekend voor komen.
Verder: een uitgebreide recensie, de officiele Amerikaanse site en vooral: een brief van regisseur Sokurov, die zijn film overgeeft aan het Amerikaanse publiek. Dat laatste is natuurlijk de ultieme clash tussen de Oosterse en de Westerse cultuur. Ook al zo mooi verwoord.
Ik heb gezondigd. Ik ben toch nog maar even op zoek geweest naar de Paus.
De Paus heeft de filosofie dat wij, mensen van nu, geloofsvoorbeelden nodig hebben, aan de hand waarvan we ons eventuele geloof vorm kunnen geven.
Vandaar zijn heiligenproductiviteit.
De officiële site van het Paus bezoek aan Spanje heet dan ook: Wees mijn getuigen.
Hier vind je nieuws en foto´s. Een cursus Spaans is wellicht handig...
O ja, zoekend langs katholieke site´s kwam ik ook nog deze Händel kitsch tegen.
Op deze site staan nogal wat berichtjes over de Paus. Niet omdat ik zo katholiek ben, maar omdat ik JPII op zich best een toffe gozer vind. Hij is nu in Spanje om weer 5 heiligen aan de toch al lange heiligenlijst toe te voegen. En dan komen er ook nog eens een aantal zaligen en voooral veel martelaren (ongeveer 10.0000) bij. Een productieve Paus!
Maar ik heb een inzicht gekregen, dat deze man eigenlijk niet te vertrouwen. Hij is eigenlijk de duivel in hoogst eigen persoon. Lees maar!
Ik zal voortaan proberen minder over de Paus te schijven. Als ik de verleiding tenminste kan weerstaan...
Antipapisme / Ds. Taverne - uit liefde zo hard als 't graf
door Lodewijk Dros
2003-05-03
Alleen Gerrit Taverne sr. was nóg strenger. Maar bij zoon ds. Gerrit Taverne in IJsselmuiden is ook geen rekkelijkheid. SGP? Slappelingen. Schuilkerken voor joden en roomsen? Nee, hooguit hun huiskamer. De euro? Nooit, zolang het symbool van Maria en Rome erop staat. ,,Ze vinden me extreem en ridicuul; de brandstapel was me liever.''
Onze houding is sterk principieel'', zegt ds. G.F. Taverne al vóór de koffie. Vorige maand kreeg hij enige bekendheid: 'zijn' kerkgangers weigeren met euro's te betalen, omdat het EU-logo erop staat. Dat is lastig in winkels, en op reis, want ook het nieuwe paspoort en de kentekenplaten dragen het vignet: de twaalf sterren in het rond, op een hemelsblauwe ondergrond, ter ere van Maria en van Rome met haar perfide paapse mis, klaagt Taverne. De pers houdt hij verre, Trouw? voor deze keer dan.
Het protest leidt nu niet tot moeilijkheden met justitie, maar dat was wel eens anders. Veel 'zwarte kousen', Taverne gebruikt de term zelf, zijn tegen inenting, tegen verzekeringen, tegen kinderbijslag en AOW. Het worden er wel minder, zegt Taverne die zelf onverzekerd autorijdt, mét ontheffing. Hij is tegen de draagplicht van bromfietshelm en autogordel: ,,Wij behoren God toe, de overheid heeft daar slechts naar te luisteren''. De rechter veroordeelde een 'taverniaan', zonder strafoplegging. Eerder draaiden gemeenteleden nog het gevang in toen ze de opkomstplicht voor de verkiezingen trotseerden.
De pastorie is een bescheiden IJsselmuidense bovenwoning, de pastor -driedelig zwart pak- spreekt vriendelijk, zonder een zweem van twijfel. Gerrit F. Taverne is altijd al tegendraads geweest, net als zijn vader, Gerrit senior. Die werd in 1952 zijn (hervormde) kerk 'uitgeworpen', omdat hij de toen nieuwe kerkorde veel te modern vond: vrouwen in het ambt, oor voor andersdenkenden, de hand lichten met Schrift en belijdenis en de oude waarheden. 'Vader' heeft gelijk gekregen. Taverne junior straalt. Nee, trots past hem niet, wel dankbaarheid.
'Het kind van' te zijn was moeilijk in de jaren vijftig. ,,Ja, vervolging. Zigzaggend door de Hoofdstraat van Hoogeveen, een straatje om. Moeder vroeg: hoe kom je aan die blauwe plekken? Dan had de zoon van een diaken me gedwongen schuttingwoorden te zeggen, en dat had ik geweigerd.'' Op de openbare middelbare school was de sfeer 'verdraagzamer', maar later, als student in Groningen ,,zat ik opnieuw vaak alleen, alsof ik melaats was.''
Is Taverne niet gewoon een rare man? ,,Rarus is: een tikje bizar en zeldzaam. Ja, wij zijn rare mensen.'' En uiterst onbuigzaam. Minder dan vader, maar toch, erkent hij, dat steile kan wel een reden zijn dat hij alleen staat binnen het wereldje van Vrije gemeenten -een twintig kleine groepjes van uiterst orthodoxe snit, die onderling wel wat contact hebben. Tucht betekent bij Taverne nog, dat iedereen met televisie weg moet. En als een vrouw in een synodevergadering zou zitten dan is het 'zij eruit of ik eruit'. Alles uit liefde die geen toegeeflijkheid is, maar 'hard als het graf'. Geen andere vaderlandse voorganger of kerk deugt, zodat Taverne's gemeente na zijn dood wel uit 'thuislezers' zal gaan bestaan: in gezinsverband preekjes lezend, luisterend naar een van de honderden Taverne-opnamen die er nu al zijn.
Het kerkverband van zijn vader - voluit: Presbyteriaal Hervormde Classis Nederland der Ene Heilige Katholieke Kerk - had een eigen zuiltje kunnen worden, met dominees, een eigen predikantenopleiding met studenten te Gouda en honderden kerkgangers. In 1954 kwam het eerste schisma, senior bleef alleen over. Een halve eeuw later is ook junior geschorst, als predikant van de Vrij hervormde gemeente te IJsselmuiden. Een ander nam zijn plaats in. Bij het postkantoor komt hij zijn wederstrever wel eens tegen. ,,Zo, huichelaar, zeg ik dan. Hij zegt niks.''
Wat rest, zijn twintig gelovigen te Hoogeveen, een handjevol verstrooiden in den lande en een huisgemeente in IJsselmuiden, ook twintig mensen, die op zondag in Taverne's studeerkamer een dienst houden, met preek, psalmen -berijming 1773, hele noten- en geen orgel. Dat is niet om de buren te ontzien, maar omdat het in de 17de-eeuwse kerken van de Reformatie ook zo was.
Taverne heeft, zoals veel ultra-orthodoxen, een historische hang naar Engelse en Schotse tradities. Ze lezen teksten van de Erskines, Bunyans 'Christenreize', de 'oudvaders', eeuwenoude lectuur over de verborgen omgang met de HEERE, over bekering, het aanbod van genade en eeuwig verderf.
De Britse connectie kreeg bij de Tavernes een bijzondere invulling, door de band met Ian Paisley, de onverschrokken houwdegen van de Ulster Unionisten. Paisley kwam bij hen over de vloer. 'Recent is er weinig contact meer. Hoewel minder Prinzipienreiter dan vader', deelt Taverne Paisley's ongeëvenaarde weerzin tegen Rome: ,,Ik heb nog nooit een priester een hand gegeven.''
Hij toont een statiefoto van Europese hoogwaardigheidsbekleders, met Van Mierlo namens Nederland, en Arafat ('die heult met het Vaticaan') staande voor een enorm beeld van Madonna met kind. Dat is niet, verzekert Taverne, voor het mooie plaatje, maar pure opzet, om Europa aan Maria, dus aan de antichrist Rome te wijden.
Het Verenigd Europa is niets minder dan een door het Vaticaan -de 'hoer van Babylon, de moeder der hoererijen en der gruwelen der aarde'- beraamd plan voor de heerschappij van Europa. Taverne citeert uit het hoofd Revius, anno 1629: ,,Oock sal men u, ô Romen noch verbranden''. Liefst spoedig.
Dat koningin Beatrix de Karel de Grote-prijs voor Europese eenwording aanvaardde, en, erger nog, bij de paus op visite ging: ,,Het kán niet en het mág niet.'' En neem de koninklijke intercommunie bij het huwelijk van Maurits en Marilène, of -nu wordt Taverne nog feller- Máxima: een rooms meisje voor onze kroonprins. De predikant wil nog net niet zeggen dat ze een enkeltje Argentinië moet krijgen, maar ,,zij kan hier niet zijn! Ik acht de functie van koningin hoog'', zegt Taverne, die daarna toegeeft dat die zo bezoedeld is door 'het grof verraad' van de persoon van Beatrix -,,Ik kan haar niet zien''- dat hij niet meer bidt voor het geperverteerde koningshuis.
Rome is 'heel geraffineerd', ziet Taverne om zich heen. Hoogeveen, toch een goed gereformeerde stad, kreeg een roomse burgemeester. ,,Rome koopt boerderijen, bedrijven, een protestants ziekenhuis krijgt een roomse directeur. Dat is doelmatig. Daar zit iets achter, meneer.''
Het reformatorische antipapisme heeft oude papieren, maar bevindelijken zoeken nu, in navolging van wat de EO 'oecumene van het hart' noemt, geen confrontaties meer, ook niet met rooms-katholieken. In 1967 kreeg Taverne sr. nog veel bijval in zijn luidruchtige verstoring van een jezuïetenbijeenkomst in een Haagse protestantse kerk, Taverne jr. ontmoet met zijn euro-verzet onverschilligheid. En media-aandacht. Want hij is een folkloristisch margeverschijnsel, dat realiseert hij zich terdege. ,,Dit is mijn niet gezochte martelaarschap. Het Reformatorisch Dagblad noemt ons extreem, dat noem ik het uitrukken van de tong. Erger dan de brandstapel van vroeger is de ridiculisering van nu. Brandstapels zijn eerlijker dan die geniepige lafheid.''
Onlangs kreeg SGP-partijleider Bas van der Vlies van Gerrit Zalm een Vaticaanse euromunt, voor de grap. Taverne kan er niet om lachen. ,,Gru-we-lijk. Die Van der Vlies is een slappeling.'' Taverne stemt nooit; zelfs met de SGP in de meerderheid is de partij hem niet strikt genoeg. ,,Ik heb meer waardering voor de islamiet die zegt: zo is het, en dat te vuur en te zwaard bevecht, dan voor die lauwe christenen van wie niets uitgaat.'' Al ziet hij de moslims liefst zo snel mogelijk naar hun broederlanden vertrekken.
,,Ik ben geen democraat, wel vóór gewetensvrijheid, maar tégen godsdienstvrijheid. De gereformeerde overheid hield rond 1650 de bouw van de grote synagoge in Amsterdam op. Zo hoort het. Schuilkerken, meneer, gaan mij al te ver. Ze gaan maar in hun huiskamer zitten.''
Op tafel ligt -in cyrillisch schrift- 'Obadja', voor de jeugd, met illustraties van mevrouw Taverne. 'Duizenden' gaan naar Rusland, sinds de val van de Muur zendingsgebied van Taverne. Hij leerde Russisch bij de Loi, correspondeert met 'zeker honderd' gelovigen. 'Gemeenschap der heiligen', noemt hij het, met baptisten, pinkstergelovigen.
Die zijn toch niet van zijn richting? Dan hapert de gedecideerde dominee even. Inderdaad, ,,de maat is daar ruimer dan hier. Zij hebben geen Reformatie gekend. Daar leggen we leerstellig de lat veel lager.'' Al blijft de vrouwelijke ambtsdrager onbespreekbaar.
Is hem in die internationale ontmoeting een spiegel voorgehouden? ,,Dat zal, dat ik in het keurslijf zit van mijn geschiedenis. Maar wie zit dat niet?''
Gisteren zat ik Brussel in een cafe genaamd: De ultieme hallucinatie. Dat verhinderde mij te schrijven. Vandaag was het de nodige whisky (Chivas Regal) die mijn zich op de werkelijkheid vertroebelt. Ik hoop morgen weer helder te kunnen denken.
De Dag van de Arbeid heet in België het Feest van de Arbeid. Eigenlijk wel een mooie naam.
Zeker nu de werkloosheid toeneemt realiseer ik me dat werk niet heel erg vanzelfsprekend is. Zal het met mij wel goedkomen?
Ik wist alleen niet zo heel goed hoe ik deze dag moest vieren. Normaal gesproken krijgen mensen op deze Dag van de Arbeid vrij (o paradox). Ik kon echter niet onder mijn werk uitkomen. Verder dan het dragen van een rood shirt kwam ik niet. Bovendien weet ik niet of mensen mijn shirt is opgevallen.
Of ik ooit een baan krijg weet ik niet, maar ik weet wel zeker dat ik volgend jaar weer de kans krijg om weer 1 mei te vieren.
En dan beter.
Zin in fraaie economische analyses? Bezoek dan het 1meikomitee.
