donderdag, oktober 31, 2002Schokkende beelden van de Etna. De oude grijze dame spuwt weer. De bevolking is bang en zoekt zijn heil bij hun beschermer: Sint Egidius. Maar, wie is dat?
Egidius is een beetje een looser. Hij leefde in de 7e eeuw. Hij had rijke ouders, maar ze stierven al vroeg. Egidius verdeelde zijn geld onder de armen en stelde ook zijn leven in hun dienst. Hij trok door heel Europa om de minderbedeelden bij te staan.
Hij ging steeds meer een kluizenaarsbestaan leiden en leefde op een gegeven moment in een grot.
Een godsvruchtig leven. Dat moet toch beloond worden? Nee, zo gaat dat niet in deze wereld.
Karel Martel, hoogste ambtenaar van Frankische koning, moest zo nodig op jacht. Een lief hertje rende de grot vanEgidius binnen. Karel aarzelde niet en slingerde zijn speer achter Bambi aan. De speer raakte vol de hand van Egidius.
Uiteraard bood Karel Martel zijn excuses aan, maar blijkbaar zat het hem toch niet helemaal lekker. Hij bouwde een klooster voor Egidius en zijn navolgers.
En Egidius. Die had het waarschijnlijk wel gehad met zijn kluizenaarsbestaan. Niet ook nog mijn andere hand moet hij gedacht hebben. Het grottenbestaan is vol risico´s. Dus Egidius werd abt van zijn eigen klooster en leefde nog lang en gelukkig. Maar of hij zijn hand ooit nog heeft kunnen gebruiken is de vraag.
Een fresco uit Etna-land Sicilie van Sint Egidius.
Egidius heeft nog steeds navolgers!
Het hele levensverhaal.
En niet op Bambi´s jagen, hè?
Ik heb net weer een Morse gezien: ´Cherubim & Seraphim´. Een van de beste volgens mij. Het gaat over 16 jarige jongeren die al zoveel kicks hebben gehad dat ze menen dat ze alle geheimen van het leven kennen. Juist aan die illussie gaan ze echter te gronde. Een duidelijkere analyse van het huidige tijdsgewricht lijkt mij niet mogelijk.
En dan nog dit. Het onderstaande stond gisteren op het ANP. Ik wilde altijd stuntman worden. Nu neem ik dat toch maar in heroverweging:
RIJSWIJK (IPB) - Een parachutist wordt vermist nadat hij dinsdag in de Stille Oceaan landde tijdens een stunt voor de nieuwe film van Bruce Willis. Dat melden Amerikaanse media.
Negen parachutisten deden een sprong op 14.000 voet hoogte (zo'n 4200 meter). De bedoeling was dat ze op een nabijgelegen strand terecht zouden komen. Twee springers kwamen in het water terecht. Een van hen is gered, naar de ander wordt nog gezocht.
Reddingswerkers hebben de hele dag gezocht naar de man, maar door het onrustige weer later op de dag werd het zoeken bemoeilijkt. De zoektocht is woensdag hervat.
Stem op www.detectives.kro.nl wat jij van deze Morse vond.
Loop door het Oxford van Morse op de supergave site: http://www.chem.ox.ac.uk/oxfordtour/morses_oxford/
Net in Nova. De verschrikkelijke moord in Venlo zou het failliet van de integratie van Marokanen in Nederland aantonen. Bij mijn weten waren een Marokaan en Nederlander schuldig? Beter integratie lijkt mij niet mogelijk. Integratie levert dus niet alleen positieve dingen op?
Via www.nova.nl kom je niet op de site van Nova. Sukkels!
Triomf van de verschroeide aard. Een van de mooiste titels van Thea Beckman. In de triologie waar dat boek deel vanuit maakt komt ook Bernard van Clerveaux voor. Geen idee wie dat was, maar k heb wel altijd een prachtige naam gevonden. Het is zo´n naam die blijft hangen. Ik ga de komende dagen opzoek naar Bernard in Clerveaux. Ik ga namelijk een weekendje naar Luxemburg. Geen nieuws op deze site dus de komende dagen. Maar ik ga voor U op onderzoek uit. Hopelijk kan ik dinsdag melden of diie Bernard ook echt heeft bestaan en of iemand in Clerveaux van zijn bestaan af weet.
Alvast een voorproefje?
Weer een illusie armer. Maria heeft het wel gedaan.
AMSTERDAM - 'Jacobus, zoon van Jozef, broer van Jezus.' De Aramese inscriptie op een ossuarium (beenderkistje) veroorzaakt opwinding in christelijk-archeologische kringen: het zou de oudste vindplaats van 'Jezus' zijn buiten de Bijbel.
Het bericht uit Biblical Archeology Review heeft in de Verenigde Staten voor enige opwinding gezorgd. Uit onderzoek van Israëlische geologen blijkt het kalkstenen kistje geen vervalsing te zijn, maar van respectabele ouderdom, uit het jaar 63.
De discussie is nu losgebarsten over de genoemde personen. Bevatte het doosje ooit de bijbelse figuur Jacobus, leider van de christengemeente te Jeruzalem, of zaten er de overblijfselen in van een man uit een gezin met toen zeer vertrouwde namen? De namen Jozef, Jacobus en Jezus kwamen in de tijd van Jezus veelvuldig voor. De combinatie van de drie namen zou statistisch gezien echter opvallend zijn. Ongebruikelijk is bovendien het noemen van de broer -Jezus. Die moet dus een zekere faam hebben genoten. Critici vinden het allemaal zó mooi dat het onwaarschijnlijk wordt. De ontdekker, André Lemaire, paleograaf aan de Sorbonne, heeft over de precieze herkomst geen duidelijkheid.
Jacobus' gebeente ontbreekt in het vijftig centimeter lange ossuarium. Zijn doodsoorzaak was volgens de Joodse historicus Josephus steniging in het jaar onzes Heeren 62. Een jaar nadien zouden, volgens goed gebruik toen, zijn botten zijn verzameld.
Naast archeologische waarde vertegenwoordigt het artefact een leerstellig probleem voor de rooms-katholieke en de orthodoxe kerk: zij leert dat Jezus geen broer had, want zijn moeder, Maria, was en bleef maagd. Jacobus, een jongere broer van Jezus, komt wel in het Nieuwe Testament voor als leider van de eerste christelijke gemeente in Jeruzalem.
Ja, en dan zoek je verder op de site van de Volkskrant en dan kom je plotseling deze pagina tegen: http://www.volkskrant.nl/redactie/vk404.html. Met een wedstrijd. Ik neem aan dat dit de enige pagina is die de Volkskrant voorlopig wel laat staan.
Dit onderstaande artikel is toch geweldige site vulling! Leve de Volkskrant (VK).Maar als ik de tekst niet op mijn pagina zet, dan is het artikel binnen de kortste keren niet meer terug te vinden, omdat de VK het artikel snel weer van internet haalt . En dat zou toch jammer zijn. Want dit artikel over Arnhem wil je niet missen. Arnhem, mijn geliefde Arnhem krijgt namelijk een haven. Niet dat Arnhem ooit een haven gehad heeft, en zeker nietr midden in de binnenstad. Maar goed, water is in, dus leg je even plompverloren een haven aan in de stad. Wel grappig dan ook water in de mode kan zijn. En wat doe je dan over tien jaar als water weer uit is? Plemp je de boel dan weer vol. Zo blijven we bezig met geld en water rondpompen. Gelukkig maar. Het houdt de ambtenaren van de straat. Want er waren al te weinig Melkertbanen.
Vroeger hadden ze dit verschrikkelijk gevonden. Water was onhygienisch, borg allerlei gevaren in zich van ratten tot overstromingen. Maar nu is het modieus om water in je stad te hebben. Dus worden allerlei grachten weer uitgediept en opgekalefatert (van Kampen tot Utrecht) en worden er dus zelfs havens gebouwd waar ze niet horen.
ARNHEM - Bij de naam Arnhem denken veel mensen aan de Rijn, ook al stroomt die rivier niet meer door de stad, zoals vier eeuwen geleden het geval was. De verbinding met het water ging allengs verloren. De Spaanse architect De Solá-Morales wil de rivier teruggeven aan de stad.
'Kijk', zegt Gert-Jan Rombout, directeur van de dienst stadsontwikkeling van Arnhem, enthousiast. Zijn vinger wijst naar een piepklein zwart autootje in de diepte onder de Eusebiuskerk. 'Waar die nu rijdt, tot daar komt de haven.' Het autootje slaat rechtsaf. 'En nú rijdt hij het water in.' Grada Stegers (83) kijkt beteuterd mee. 'Op die hoek woon ik.'
Het uitzicht vanuit de kerktoren is koninklijk. In het zuiden stroomt de Rijn voorbij op weg naar Rotterdam. In de verte is een glimp van Nijmegen op te vangen. Dichterbij ligt het stadscentrum van Arnhem als een maquette tussen de twee Rijnbruggen, de John Frostbrug en de Mandelabrug.
Rombout en wethouder Henri Lenferink hebben een groepje willekeurig geselecteerde Arnhemmers niet alleen meegenomen om van het uitzicht te genieten. Ze willen hen deelgenoot maken van hun grootscheepse plannen met de Arnhemse binnenstad.
Arnhem gaat op zijn kop. Het stationsgebied wordt verbouwd voor de komst van de HSL. Binnenkort is de binnenstad aan de beurt.
Arnhem is niet gebouwd aan de Rijn, maar aan de Sint-Jansbeek. Vier eeuwen geleden werd de loop van de Rijn verlegd zodat hij langs de stad stroomde. Maar allengs is de stad zijn verbinding met de rivier kwijtgeraakt.
De wijken aan de oever werden in de oorlog in de as gelegd. Nadien werd het gebied snel weer opgebouwd. Veel stedenbouwkundig vernuft kwam daar niet aan te pas. 'Dit heeft geen uitstraling', zegt Lenferink, terwijl hijhet groepje langs rommelige pleintjes en treurige naoorlogse huizenbouw leidt. 'Dat kan veel mooier.'
Dat vond ook architect Sjoerd Soeters die drie jaar geleden een plan maakte voor een cultuurpaleis met een plein op elf meter hoogte, dat uitkeek op de Rijn. Het stierf een zachte dood. De bevolking liep er niet warm voor.
Als opvolger voor Soeters werd Manuel de Solá-Morales gepresenteerd, die naam maakte met zijn verbouwing van het rivierfront in Barcelona. De Spanjaard maakte een schets voor huizen, kantoren en winkels langs de rivier met als opvallendste onderdeel een haven van veertig bij tweehonderd meter in het hart van de stad.
Water is 'in' in de moderne stedenbouw. In tal van steden (Breda, Leiden, Amsterdam, Utrecht, Den Haag en Drachten) bestaan plannen om gedempte grachten en dichtgestorte havens weer open te graven. Toch moest wethouder Lenferink even slikken toen hij de plannen onder ogen kreeg. Maar gaandeweg werd hij gegrepen door het beeld van huizen en terrasjes aan het water. Ook investeerders, die met de gemeente ruim een miljard euro moeten fourneren voor de kolossale verbouwing van de binnenstad, reageerden opgetogen.
De gemeenteraad is minder overtuigd. Een aantal raadsleden vindt een haven te duur en te groot. De raad eist op zijn minst alternatieven. Daar zijn er drie van: een open kanaal waardoor de Sint Jansbeek (die nu het riool in gaat) naar de Rijn stroomt, een boulevard, of een parkje.
Maar daar voelt De Solá-Morales niets voor, liet hij de raad deze week weten. Het water en de haven is een essentieel onderdeel van zijn alles omvattende verbouwingsplan. Een raadswerkgroep komt half november met aanbevelingen.
Wethouder Lenferink blijft vertrouwen op de Spaanse plannen. Vooral omdat de bevolking volgens hem wél het havenplan omarmt. 'Bij grote projecten is er altijd tegenstand. Deze keer proef ik dat veel minder. De meeste mensen reageren enthousiast.'
Dat klopt voor de Arnhemmers die met hem meelopen. Er wordt wel wat gemopperd - 'Waarom hebben we hier nou een Spanjaard voor nodig' - maar de overheersende mening is positief. 'Ik ben in Triëst geweest, waar ze ook een haven hebben gemaakt', zegt Geer Furtjes. 'Dat heeft allure. Als ze maar niet halverwege gaan bezuinigen.'
Alleen oma Stegers schudt haar hoofd. Haar man heeft nog op zeilschepen met kolen op Duitsland gevaren. Het is gevaarlijk om water de stad in te halen, waarschuwt ze. 'Mensen kennen de kracht van het water niet meer.' Bovendien woont ze op de hoek waar de haven komt.
Ik was vandaag in Leiden. Die mooie stad is ondergeplakt met allerlei Loesje-immitatie posters, in de trant van: In het land van tosti´s is kethup koning´. Niet echt origineel dus. De ergste: Als iedereen aan zichzelf denkt, dan wordt er aan iedereen gedacht. Klinkt logisch. Maar toch klopt hij ergens niet. Maar probeer dat maar eens uit de leggen aan een Leidse coprsbal die zo ruim in de financiele middelen zit dat ´ie drie keer per jaar op vakantie kan. Dat is serieus niet echt makkelijk.
Ik en mijn fiets zijn vorige week zaterdag uitelkaar gegaan. Na anderhalf jaar trouwe dienst - en dat is lang in Utrecht - heeft mijn eigen fiets mij geprobeerd te vermoorden. Ik beken. Ik heb mijn fiets niet altijd even netjes behandeld. Ik ben ermee tegen stoepranden opgebotst. Ik hem tegen hekjes gegooid. Ik heb hem laten verregenen in het Hollandse noodweer. Maar toch...
Mijn fiets was er altijd voor mij. Zijn karakteristieke geelgroene kleur, het lage jongensmodel, het verdwenen voorspatbord. Het was mijn fiets. Ik herkende hem uit duizenden. Ik dacht dat het nooit over zou gaan tussen ons. Tot dat...
Ik fietste, beladen met boodschappen, naar huis. Plots stond mijn fiets stil. Een spaak was in mijn ketting terecht gekomen en blokkeerde mijn achterwiel. Ik werd over mijn voorwiel getorpodeerd. Mijn fiets belande vervolgens bovemop mij. Was het een weinig subtiele poging mij te vermorzelen of was het juist een erotisch bedoelde omhelzing. Ik zal het niet te weten komen.
Vrezend voor mijn voortbestaan heb ik nu maar een andere fietsgekocht. Dit keer een vrouwtje. Hopelijk zijn die beter te vertrouwen.
Alleen dat rokzadel...
Ik ben dus gisteravond naar mijn oude fiets gelopen. Ik heb hem ergens in de open buitenlucht geparkeerd. Ik heb mijn vertrouwde zadel er af geschroefd en op mijn nieuwe vrouwenfiets gezet.
Nu staat mijn oude fiets ergens in Utrecht zonder zadel en met een kapotte ketting weg te roesten...
Kun je als mens een zonde begaan ten opzichte van een fiets? Ik denk het niet, maar ik moet eerlijk bekennen dat ik de afgelopen nachten toch wat minder lekker slaap. Zal ik toch mijn oude fietsje onder het afdakje bij mijn huis zetten?
Alles over het repareren van fietsen: www.fietsersbond.nl
Waarom moet ik nou aan Spielbers A.I. denken? http://aimovie.warnerbros.com. De twee leukste dingen: kwalitatief goed chatten met een computer (!) en bekijk vooral ook de tijdbalk. Er waren al robots in 1400 voor Christus!
Sorry, ik had gisteren wat virusprobleempjes. Ook die zijn nu opgelost. Kortom, vanaf morgen ben ik er weer volop.
Wat is trouwens de lol van die virsussen. Stelletje eikels...
