|
|
|
|
| |
|
|
Agh, Tamar!
In Turkije doet een droevig verhaal de ronde. Tamar heette ze. Ze zou
in het grote paleis op een van de eilanden in het Van meer in het zuid
oosten van Turkije hebben gewoond. Misschien was ze de dochter van de
koning, misschien een van zijn dienaressen. Ze had in ieder geval een
lief op de vaste wal. Een boerenzoon. Niemand mocht ervan weten!
De koning en de eilanders zouden deze verhouding nooit goedkeuren.
Iedere nacht zwom Tamars lief naar het eiland en stond zij hem met haar
lamp op te wachten.
Als hij zich in het holst van de nacht in het water liet glijden, was
dat lichtje zijn enige houvast. Maar op die noodlottige avond was het plotseling verdwenen.
Tamars lief was halverwege zijn zwemtocht en raakte snel ieder gevoel van
richting krijt. Zijn krachten begaven het al gauw in het ijskoude water en hij verdronk.
Zijn laatste schreeuw was:Agh, Tamar! Het eiland waar hij naartoe had willen zwemmen, werd later
vernoemd naar die kreet.
Wat was er die noodlottige nacht met de lamp van Tamar gebeurd? Lees dat in
Tamar. Een reisverhaal over Turkse en Franse hoofddoeken.
Het verhaal van Tamar gaat over de botsing van wat het individu wil
en wat de samenleving en de overheid wenselijk vinden. Als heel veel
mensen hetzelfde stukje aarde bevolken, dan zijn dit soort conflicten
tussen je eigen verlangens en de maatschappelijke spelregels bijna
onvermijdelijk.
Dit blijkt bijvoorbeeld als het om godsdienst gaat. Een religie kan
bepaalde eisen stellen aan het gedrag van mensen, maar moeten gelovigen
ook de maatschappelijke ruimte krijgen om hun leven naar die voorschriften
te richten?
In Nederland woedt de discussie hoeveel vrijheid moslims moeten krijgen
voor hun geloof. Mag je een hoofddoek dragen? Mag je mensen van het
andere geslacht weigeren een hand te geven? En komen er niet te
veel moskeeen?
Niet alleen in de polder zorgen deze vragen voor hevige debatten.
In heel Europa ligt deze kwestie op tafel. Ik ben in Turkije en Frankrijk
gaan polsen of we in Nederland nog iets van die Europabrede discussies
kunnen leren. In Tamar. Een reisverhaal over Turkse en Franse
hoofddoeken een verslag.
Op deze site vind je meer informatie over Tamar en de
logboeken die ik tijdens mijn reizen bijhield.
Pieter Dronkers
|
|
|